Yaşayan insanın yaşadığı süre içerisinde,iyi zamanları kadar,zor zamanları da vardır. O zor anlarında insan, yanında  dostlarını görmek, o dostlara derdini açmak, ve derdini onlarla paylaşmak arzu eder

.İnsanın  öyle zor zamanlarda yalnız kalması tehlikeli durumlar arz eder. Hayatında atmış olduğu yanlış adımlar ve dost bildiği yanlış kişiler psikolojisi ninin bozulmasına, sıkıntıların  peş peşe oluşmasına sebep olur. İşte bu yüzden, bu anlarda insanın en büyük ihtiyacı,adam gibi dost’a ihtiyaç duyar

Kimileri vardır; iyi gün dostudur, ihtiyacına karşılık  verdiğin  müddetçe yanındadır, yüzüne güler,ama süslü püslü günler bittiğinde, sıkıntıya düştüğünde,bin bir mazeretle uzaklaşır senden, senin değil yardımına koşmak, seni görmekten bile imtina eder. 

Kimileri vardır; kara gün dostudur. İyi günde de kötü günde de yanındadır. Derdinle dertlenir, çare aramak için koşuşturur durur. Dostunun derdini kendi derdi bilir, derdine derman olmak için kendini paralar. Gecesini gündüzüne katar, ta ki dostu iyileşsin, derdi ne ise onun çaresine baksın.

Hani derler ya “Tabanı bozuk olanın tavanı da bozuk olur.İşte insanda kardeş ruhu yoksa,kardeşlik ve dostluk,ruhunda değil de görüntüsünde ise,seni dar gününde satmayı,veya seni yüzüstü bırakmayı tercih edecektir.Eğer dost bildiklerinde  Allah korkusu ve İslam şuuru yoksa,o senin dostun olamaz.Dost gibi görünür ve kara gününde maalesef karşı saflarda yerini tutar.

Kötü gün değil de, iyi gün dostu olmanın tek sebebi ise , İslam’dan gün gün uzaklaşarak İslamî değerlerini ve kardeşlik ruhunu bir kenara bırakarak dünyevîleşmemizdir. İş böyle olunca ufak bir dünya menfaati için dost gibi gözükülüyor, menfaatler bitince dostluklar da sona eriyor.

Dostluk, müspet ya da menfi birlikteliklerden kaynaklanır. Gerçek dostluk ise,yalnız samimi ruhlarda barınır. Gerçek dostlukta, iki kalp arasında adeta bir elektrik hattı oluşur. Bu hat sayesinde sevenle sevilen arasında bir muhabbet akışı zuhur eder. Böylece sevilenin her hali, sevene sirayet eder. Yani onun haliyle hallenir.yani son günlerin moda sözü “elektirik alır”

Bu hâl dostta fâni olma halidir. Biraz kaba olacak ya,  yani yal değil ,hal dostu olmak.Unutmayalım ki, dostluk sayesinde en acı yemişler bile şeker olur bal olur. Hz. Mevlana’nın ifadesiyle:

“Dostlarla oturan kişi, külhanda, alevler içinde de olsa, gül bahçesinde oturuyor gibidir”.”Hatasız dost arayan, dostsuz kalır”  sözünü de aklımızdan çıkarmamalıyız.

aksarayhaberci@hotmail.com