Sen gideli aylar oldu yıl olacak

Sana verdiğim çiçekte mi solacak

Yokluğun kurşun gibi bağrımı delecek

Yine de İçimden kimse çıkaramaz seni

Bir çırpıda her şeyi bitirip gittin

Ben bir şey yapmadım kendin ettin

Bir kullanılmış mendil gibi çöpe attın

Yine de İçimden kimse çıkaramaz seni

Ağzın eğri gözün kör mü dedim

Senden başkasına yar mi dedim

Sadece sana mutluluk verdim

Yine de İçimden kimse çıkaramaz seni

Ben senin boyun büküşünü sevdim

Mutluluk vermekti gayem derdim

Sana ben gül dalım ismini verdim

Yine de içimden kimse çıkaramaz seni

Sesini duyunca İçimden bir şey akardı

Bir kuş gibi yüreğim kanat çırpardı

Kalbim sızlar durmadan çarpardı

Yine de İçimden kimse çıkaramaz seni

Umudum çatlıyor artık sabır taşları

Dökülür gece gündüz gözün yaşları

Bundan sonra bas bağrına taşları

Yine de içimden kimse söküp çıkaramaz seni