23 Nisan 2013 Salı günü İç Anadolu bölgesi Akil insanları Aksaray-ı ziyaret ettiler. Ziyaretleri baştan sonuna kadar takip ettim. Akil insanların içinde eski mesai arkadaşım ve dostum Cemal Uşak’da vardı. Azda olsa kendisi ile sohbet etme imkânı buldum. Akil insanlar sorulan sorulara cevap vererek akıllardaki endişeye son verdiler. Ufak tefek tepkilerde olsa bunlar demokratik bir tepki olarak karşıladılar ve rahatsızlık da duymadan sorulara cevap vermeye çalıştılar.

       İlk önce Üniversite öğretim üyeleri ile bir araya gelen Akil insanlar. Öğleden sonrada Ağaçlı Melendiz otel bahçesinde Basın mensuplarıyla bir araya gelerek bilgi verip soruları cevapladılar. Gazeteci arkadaşlarımız endişe ettikleri soruları sorarken bende kendilerine; “ Aslında ilimize gelmelerine bile gerek olmadığını ve zamanlarını başka illerde harcamalarını söyledim. Buraya gelmelerinin bir faydasının ilimizin bir mozaik olduğunu, Türk, Kürt meselesi olmadığı et ve tırnak gibi bir arada yaşıyor, hısım akraba olmuşuz. Aksaray Türkiye’ye bir model olmalı” dedim. Doğu Ergil de bunu teyit ederek memnuniyetlerini dile getirdi.

        Buradan salona geçilerek önceden tespit edilen sivil toplum kuruluşları ile bir araya gelerek sorular aldılar. Burada sorular uzun olunca zamanın iyi kullanılması için süreyi iyi değerlendirmek açısından kısa ve öz sorular almak istediler. Ancak kendi fikirlerini söyleme yerine gazete köşe yazarlarının ve başkalarının fikirlerini okumaya çalışanlar katılımcıları rahatsız etti. Tabipler odası Başkanın eline doldurduğu gazete yazarlarına ait fikirleri okuması ve ne sorduğu belli olmaması bir ayrı rahatsızlık verici idi. Burada asıl mesele kendi fikirlerimizi söylememiz yerine metin okumak sıktı.

       Bazı katılımcılar içinde kısa ve öz sorular olması yerinde idi. Mesela Eczacılar oda başkanının sorusu yerinde bir soru idi. Katılımcıların nerede ise tamamı süreci destekler mahiyette konuşmalar yaparak endişe ettikleri soruları sorarak cevap aldılar.

      Otelin yakınına toplanan 150 civarındaki Bayraklı protestocular ise taşkınlık yapmadan demokratik tepkilerini ortaya koymaya çalıştılar. Bunlar demokrasinin bir göstergesidir, güzel yanlarıdır. Önemli olan taşkınlık yapmadan demokratik bir şekilde tepkimizi gösterebilmektir. Dışarıya bir ara çıkıp döndüm, tepki gösteren bayraklı araçlardan yabancı plakalı olanları da görmedim desem yalan olur.

        Benim burada edindiğim husus ise şöyle, akil insanların içinde her görüşe sahip insan var. Bunların içinde cezaevlerinin boşalmasını isteyen de var, suç işleyenin cezalandırılmasını isteyende var. Akil insanlar gittikleri yerlerde insanları ikna etmek için gitmediklerini, insanların bu konudaki görüşlerini alıp gerekli yerlere rapor halinde vermek olduğunu söylediler. Buna rağmen bazı arkadaşlar sanki devletin yetkilileri gibi onları sorguya çekmeleri bence uygun değildi.

       Bir ara bir arkadaşımız kendilerine devletin imkânlarını kullanıp kullanmadıklarını ve ne kadar maaş aldıklarını sorguladı. Taşgetiren gülerek ve içtenlikle cevap vererek, “ bizim geçimimizi temin etmek için bir gelirimiz var. Biz burada ülkemiz için görev aldık ve maaş da almıyoruz” dedi. Hakikaten birçok şeyleri bilmeden kendi kendimize dedikodu üreterek insanları yargılıyoruz. Bende nerede ise bu soruyu soracaktım, çünkü insanlar öyle laflar ediyor ki, nerede ise bende buna inanmıştım. 40-50 bin lira maaş aldıklarını söylemişlerdi, nereden aldılar bu bilgileri anlamış değilim.

      Pazarlık konusu soruldu, ne oldu da bu insanlar 30 yıldan sonra bir anda silahları susturdu sorusu da enteresandı. Yani ne vaat edildi de sustular’a cevap da enteresandı; “ demek ki, dağa çıkanlarda artık bu işten usanmışlar. Sürecin barışla sonuçlanmasını en çok Güneydoğu illerinde yaşayan insanlar istiyor. Kanın devamını mı istiyoruz, kan akmasından kimin ne çıkarı var. Şehit aileleri ile görüşüyoruz, herkes biz ağladık başkaları ağlamasın diyorlar. Ama bazıları ille de kan aksın mı istiyor” dediler.

      Akil insanlar her konuya cevap verdiler, Aksaray dan memnun ayrılırken bunu diğer yerlere de aktararak Aksaray-ı model göstereceklerini söylediler. Yapılan protesto ve endişeli sorular ise demokrasinin bir güzelliği idi. Bunu abartmanın hiçbir anlamı yok, burada tepki gösterecek varsa Şehit aileleridir. Bayrak ve Cumhuriyet konularına hassas olduklarını söyleyen akil insanlar bu hepimizin ortak paylaşımı ve duygumuz dediler.

       Bayrak ve Cumhuriyet konusunu istismar edenlere bir sorum var 23 Nisan da kaç kişi işyerine bayrak astılar. Aynı gün bizzat baktım ve milli duyguların istismar edildiğini gördük. Ben evimin balkonuna bayrak asarken işyerlerinin %20’de bayrak yoktu. Lütfen bu konuyu istismar etmeyelim. Kan dursun kardeşlik ve beraberlik başlasın.