Bizim meslek hiçbir mesleğe benzemeyen bir meslek. Benim mutlu günüm var yâda acılı günüm var diyemezsiniz. Gazetenizi de çıkaracaksınız, yazınızı da yazacaksınız. Salı günü iki acıyı bir arada yaşadım, hava pilot Üsteğmen Hamza Gümüşsoy gencimiz henüz nedeni belli olmayan bir şekilde uçak kazasında Şehit oldu. Şehidimizin cenazesin...e katılıp haberlerini yazmaya çalışırken yeni bir acı ile sarsıldım. Kadim dostum ve eşimin akrabaları Konya yolunda kaza geçirip 4 acı ölümü duydum
Aslında elim bugün yazı yazmaya hiç varmadı, ama sizlere mutlaka bir yazı yazmam gerekiyordu. Dolayısı ile bu iki acıyı sizlerle paylaşmak istedim, bugün beni mazur görün.
Yıllardır beraber olup birlikte yiyip birlikte içtiğimiz insanların ahrete irtikalini ani bir şekilde duymak insanı şaşkına çeviriyor inanmak istemiyorsunuz. ?İnna lillahi ve inna ileyhi raciun? ondan geldik ona döneceğiz. Her nefis ölümü tadacaktır elbette ama ani ölümler elbette çok acı oluyor.
Konya ya hasta ziyareti ve kendisinin de kontrolü için Konya Tıp Fakültesine giden Bacanağım sayılan Aksaray?ın sevilen müteahhitlerinden Hasan Yılmaz, Oğlu Fahri Yılmaz ve eşleri kaza sonucu hayatlarını kaybetmişti. Bu kazaya geçmeden şehidimizden önce bahsedip sonra bu kazaya geçeceğim.
Osmaniye yakınlarında kaza sonucu Şehit olan Üsteğmen Hamza kardeşimiz Şehit olmuştu. Sevgili dostum Yunus Gümüşsoy hocam biricik ve tek yavrusunu genç yaşta muradına ermeden elleri ile toprağa vermiştir. Bu acı dayanılmaz. İki çocuğundan birisini küçük yaşta kaybedip üzerine titrediği biricik yavrusunu da kaybeden Yunus hocam garip kalmıştır.
Bu acıları yaşamayanlar bilmez, acıyı ailesi yaşamıştır. Allah hiçbir baba ve anneye böyle acı yaşatmasın. Yunus hocama ve ailesine Allahtan bol sabır ölen şehidimize de Allahtan rahmet diliyorum. Allah başka acılar vermesin ve yaşatmasın.
Bu acıyı toprağa gömerken, acımıza yeni bir acı eklenmiştir. İlimizin sevilen Mütahitlerinden Hasan Yılmaz ve Hastane personeli olan oğlu Fahri Yılmaz Konya yolunda hasta yakınlarını ziyaret edip kendileri de kontrol olup yola çıkışlarında Aksaray yolunun 32 km. mesafesinde nedeni belli olmayan bir şekilde kanal bariyerine vurarak eşleri ile birlikte hayatlarını kaybetmiştir.
Eşimin halakızı olan Hatice Yılmaz da bu kazada hayatını kaybetmiştir. Ancak ben 10 yaşından buyana kendisi ile dost olduğum rahmetli Hasan ağabey ile bir 15 yılımın günlük en az 9 saatini birlikte geçirmişimdir.
Benden 20 yaş büyük olmasına rağmen Hasan ağabey gerçekten hatır gönül bilen vefalı bir insandı. Kendisi ile uzun yıllar av merakımız nedeni ile kendisi ile yaz kış beraber av sporu yaptık. Kırlarda beraber çok yol kat edip kır yemekleri yapıp çaylar kaynattık.
Rahmetli Faruk Özyurt ve diğer arkadaşlarla sürekli beraber olduk. Kendisi benden büyük olmasına rağmen dağlarda av sporu yaparken ne yemek yaptırırdı, nede çay kaynattırırdı. Kendi elleri ile yemeğimizi yapar bizleri beslerdi.
Kendisi ile çok hatıralarım var, bunu zaman zaman anlatırdım. Ama bundan sonra kendisini yad etmek için sürekli anlatacağım. Kışın yollarda karlarda kalıp arabamız içinde beraber tüple ısındık. Kışın ayazında sabahın erken saatinde kanala düşüp ıslandığımda üzerindekini bana giydirip arabanın kaloriferinde beni kuruttuğunu hiç unutamam.
Bir baba oğul gibi uzun yıllar beraber olduğum Hasan ağabeyi unutmamız mümkün değil. Kendisinin bir özelliği vardı, köyümüzde bir cenaze olsa eli kanda bile olsa mutlaka cenazeye katılır. Hasta duyduğu zaman mutlaka hastayı ziyarete giderdi.
Ben kendisine bu konuda yetişmem mümkün değildi. Cenazesindeki kalabalık onun ne kadar sevildiğini gösterdiği gibi, tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmaz misali cenazeye duyan koşmuş. Hatta vefat haberleri duyulunca sabaha kadar gelip gidenin haddi hesabı yoktu.
Bir dostumu ve ağabeyimi kaybettim diyebilirim. Kendisine ve beraberce el ele toprağa giden oğlu eşi ve gelinine Allahtan rahmet diliyorum. Yakınlarına ve tüm dostlarına başsağlığı diliyorum. Mekânları cennet olsun, ayrıca geride kalanlarına Allah`tan sabır ve metanet diliyorum.